گفتمش :

گفتمش : - " شیرین ترین آواز چیست ؟ " چشم ِ غمگینش به رویم خیره ماند قطره قطره اشکش از مژگان چکید لرزه افتادش به گیسوی بلند زیر ِ لب غمناک خواند : - " ناله ی زنجیرها بر دست ِ من ! " گفتمش : -" آنگه که از هم بگسلند ... " خنده ی تلخی به لب آورد و گفت : - " آرزویی دلکش است اما دریغ ! بخت ِ شورم ره برین امید بست وان طلایی زورق ِ خورشید را صخره های ساحل ِ مغرب شکست ! ... " من به خود لرزیدم از دردی که تلخ در دل ِ من با دل ِ او می گریست گفتمش : - " بنگر درین دریای کور چشم هر اختر چراغ ِ زورقی است ! " سر به سوی آسمان برداشت گفت : - " چشم ِ هر اختر چراغ زورقی ست لیکن این شب نیز دریای ست ژرف ای دریغا شبروان ! کز نیمه راه می کشد افسون ِ شب در خواب شان ... " گفتمش : - " فانوس ِ ماه می دهد از چشم ِ بیداری نشان ... " گفت : -" اما درشبی این گونه گنگ هیچ آوایی نمی آید به گوش ... " گفتمش : - " اما دل ِ من می تپد گوش کن ، اینک صدای پای دوست ! " گفت : - " ای افسوس در ایندام ِ مرگ باز صید تازه ای را می برند این صدای پای اوست ! " گریه ای افتاد در من بی امان در میان ِ اشک ها ، پرسیدمش : - " خوش ترین لبخند چیست ؟ " شعله ای در چشم تاریکش شکفت جوش ِ خون در گونه اش آتش فشاند گفت : - " لبخندی که عشق ِ سربلند وقت ِ مردن بر لب ِ مردان نشاند " من ز جا برخاستم بوسیدمش مي رسد روزي که فرياد وفا را سر کني مي رسد روزي که احساس مرا باور کني مي رسد روزي که نادم باشي از رفتار خود خاطرات رفته ام را مو به مو از برکني مي رسد روزي که تنها ماند از من يادگار نامه هاي کهنه اي را که به اشکت تر کني مي رسد روزي که صبرت سر شود در پاي من آن زمان احساس امروز مرا باور کني